اگر در طی یک سال و چند ماه گذشته به سخنان حاکمان جمهوری اسلامی توجه کرده باشیم همواره از جنبش مردم ایران با نام فتنه ۸۸ نام میبرند ،مخصوصاً آقای خامنهای که این دو کلمه را با تامل و تانی خاصی بیان میکند.صرف نظر از بکار بردن نامهای جعلی که این حکومت در آن دست درازی دارد ،نکته شایان توجه در به کار بردن این ادبیات نشان از ترس و وحشت عمیقی است که آن حرکت مردم در دل آن دیکتاتور و کسانی که پشت سر او سنگر گرفته و دیگرانی که با ریسمانهای نامرئی خود را به او وصل کرده اند انداخته است .
به نظر میرسد که مردم هنوز باور ندارند که این حرکت به ظاهر ناکام و سرکوب شدهشان خواب را از سر حاکمان ربوده است .این حکومت به ظاهر مقتدر و استوار ،به دلیل عناصر تشکیل دهنده اش که شامل عدّهای آدمهای ضعیف النفس و عقدهای میباشد ،پوشالی تر آن است که به نظر میرسد .سرکوب مردم بی دفاع که ابتدا چیزی جز رای دزدیده شدهشان طلب نمیکردند با آن شدت بی سابقه قبل از آنکه نشانه قدرتشان باشد ،ناشی از ضعف و ترس درونیشان است .
دختران و پسران شجاعی که در سال گذشته به خیابانها آمدند این را باور دارند و آنها یی که به نظاره نشسته تا ارزیابی کنند که در این کارزار مردم با حکومت کدام شانس بیشتری برای برنده شدن دارند دیری نخواهد پایید که به جمع مردم به پیوندند .در آن زمان دیکتاتور خواهد دید که آنهایی که از مردم کوفه تبرا میجستند چه زود غیبشان خواهد زد .
این سرنوشت محتوم رژیمهای دیکتاتوری چه نظامی چه غیر نظامی چه مذهبی است .
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر