جمهوری اسلامی :کی‌ بود کی‌ بود ما نبودیم

ترور دو انسان نگون بخت که جمهوری اسلامی نام دانشمندان اتمی‌ ایران را بر آنها گذاشته است همزمان با حضور سعد حریری (پسر نخست وزیر ترور شده لبنان ) در تهران،جاسوس گیری و داستان نفوذ به اصطلاح اطلاعاتی‌ ،امنیتی دستگاه اطلاعات جمهوری اسلامی به عمق موساد در روزهای اخیر و دستگیری شخصی‌ که بر او نام قاتل آقای علیمحمدی استاد دانشگاه و طرفدار جنبش سبز ایران را بر او گذاشتند ،همگی‌ حلقه‌های یک زنجیر با عجله بافته شده جمهوری اسلامی در آستانه علم رای دادگاه ترور رفیق حریری نخست وزیر فقید لبنان میباشند.

مثلی‌ ایرانی‌ می‌گوید:چوب را که برداری گربه دزده فرار می‌کند ،حال مصداق بارز آن مسئولان ریز و درشت جمهوری اسلامی و به طبع آن فرزند خلف آنها حزب الله لبنان میباشد .این آقایان پیشاپیش چنان خود را در مضان اتهام میبینند که رهبر جمهوری اسلامی چند هفته مانده به اعلان رای ،کل دادگاه و رای آن را بی‌ اعتبار میداند و حزب الله هم در روزهای اخیر قبل از اعلام رای دادگاه ،دولت قانونی لبنان که خود آنها هم از شریک‌های آن محسوب میشدند را به سقوط میکشاند.

گذشته از اینکه دو دانشمند اتمی‌ ترور شده (یکی‌ زنده مانده است ) جان خود را بر سر این سناریو کودکانه مسئولان و برنامه ریزان حکومت ،مبنی بر اینکه ببینید ما خود نیز از قربانیان ترور هستیم ،گذاشتند ،میخواستند به زعم خود با زبان بی‌ زبانی‌ به اقای سعد حریری بگویند شاهد باشید ترورها کار دیگران است که ضمن مظلوم نمایی خود را نیز از مضان اتهام مبرا دانسته و این حرف خود را به کرسی به نشانند که همانطور که ما میگویم ترورها فقط و فقط کار اسرائیل است.

ظاهرا قضاوت حکومت گران ایران درمورد دیگران همانند استدلال کبک است در مورد خود و محیط اطرافش .سالهاست که کوس رسوایی آنها در تمام دنیا زده شده است و با این کارهای خود عملا آبروی برای کشور و مردم ایران باقی‌ نگذاشته اند آنگاه باز هم خود را مبرا از هر گونه خطا و دیگران را مسول تمامی مشکلات و اشتباهات میدانند .

مشکل کلی‌ این حکومت گران در اینست که بدلیل مغز تکامل نیافته رهبرانش ،از درک واقعیت‌ها حتا در پیرامون خود عاجزند و در این سی‌ سال و اندی به هر طریق ممکن فقط و فقط در پی‌ اثبات خود هستند امری که ظاهرا در کودکی و نوجوانی از آنها سلب شده است ،به همین دلیل گاهاً دست به اقداماتی زده و میزنند که از عهده تبعات آن بر نیامده ،اینست که دشمن میتراشند و هر آنچه شایسته خودشان است نثار دشمن از همه جا بی‌ خبر یا گاه کم خبر میکنند .