شورش 57 قسمت هفتم دیو چو بیرون رود

در طول تاریخ مشاهده شده که حکومت هائ که بر پایه اراده فردی اداره میشوند در مقابله با بحران‌ها ،چه داخلی‌ و چه خارجی‌ بسیار آسیب پذیرند و حکومت محمد رضا شاه هم از آنها مستثنی نبود گر چه حکومت شاه تلاش‌های زیادی برای مدرنیته کردن کشور و رساندن آن در‌شان و جایگاه منطقه‌ای و بین المللی ایران انجام داد ولی‌ سرعت انجام کارها معضلاتی با خود به همراه آورد که دشمنان و رقبای کشور از آنها به نحو احسن جهت منافع خود استفاده کردند.کشوری که محمد رضا شاه ۲۰ ساله تحویل گرفت مورد اشغال ۳ ابر قدرت آن زمان جهان یعنی‌ اتحاد جماهیر شوروی ،انگلیس و آمریکا که با هم بر علیه آلمان هیتلری متحد شده بودند،قرار گرفته بود . ایرانی که در سال ۱۳۵۷ آنرا ترک کرد کشوری بود که بسیاری از کشور‌های منطقه و جهان از هر نظر به آن غبطه میخوردند .این ادعا را هم اکنون هم می‌توان با سفر به دیگر کشورها از جمله کشور‌های همسایه و انجام تحقیقات میدانی تایید کرد.روز‌های که تظاهرات شدت گرفته بود ،شاه در یک نطق تلو یزیونی گفت که پیام مردم را شنیده است و قول تغیرات اساسی‌ در رابطه با اداره کشور را داد.ولی‌ کسانی‌ که تظاهرت را از پشت پرده سازمان دهی‌ و هدایت میکردند قصدشان رفع معضلات نبود بلکه قصد برندازی نظام موجود و پیاده کردن نظامی را داشتند که ظاهرا در هیچ جای دنیا هم نمونه آن را قبلا به اجرا در نیاورده که هیچ ،حد اقل تصویر روشنی هم از آنچه قصد بوجود آوردن آنرا داشتند پیش روی خود و مردم قرار نداده یا قادر به ارأیه آن نبودند .به هر حال شاه در روز ۲۶ دی ماه ۱۳۵۷ کشور را برای همیشه ترک کرد و مردم منتظر فرشته ای شدند که هم دنیا و هم اخرتشان را آباد کند.